آزمون آنالیز ارزیابی بازدارنده رسوب در محیط های باریم

استاندارد NACE-TM0197 نمایانگر یک روش آزمایشگاهی برای تعیین عملکرد بازدارنده رسوب در ممانعت از ترسیب سولفات باریم و استرانسیوم و یا هر دو از محلول با هدف صرفا غربالگری آزمایشگاهی است و نمی توان غلظت های مورد تایید آزمایشگاهی را مستقیما در منطقه عملیاتی استفاده کرد.

تشکیل رسوب اغلب باعث کاهش تولید و افزایش هزینه تعمیرات در صنایع می باشد و استفاده از بازدارنده های رسوب یکی از روش های شناخته شده و کاربردی کنترل رسوب محیط های آبی است. این امر نقش ارزیابی و غربالگری بازدارنده های رسوب در آزمایشگاه را بسیار مهم جلوه می دهد.

در صنعت نفت و گاز وقتی شرایط مناسب برای تشکیل دو رسوب سولفات باریم و استرانسیم در محیط وجود داشته و به جداره خطوط انتقال بچسبند، عملیات زدودن رسوب کاری بس دشوار است و این امر تلاش برای پیشگیری از تشکیل و ترسیب این دو رسوب را دو چندان کرده است. بازدارنده های رسوب مواد فعال سطحی هستند که عملا در فرآیند رسوب تداخل ایجاد می کنند.

در استاندارد NACE TM-0197 ، مشابه تست بطری رسوب کلسیم، محلول آنیونی و کاتیونی متناسب با شرایط سیال واقعی ساخته شده و بعد از اختلاط در بطری ها به صورت استاتیک تحت دمای ثابت درون حمام آبی قرار می گیرد. روش اندازه گیری یون باریم و استرانسیوم به صورت دستگاهی و به روش کروماتوگرافی یونی (IC) است.

بازدارنده ای مناسب است که اجازه ندهد یون باریم و استرانسیوم از محلول جدا شده و به صورت فاز جامد رسوب ظاهر شود. بر این اساس انتظار می‌رود با حضور بازدارنده ، غلظت یون باریم و استرانسیوم محلول در گذر زمان کاهش نیافته و راندمان تعریف شده طبق فرمول زیر افزایش یابد.

-

Ca غلظت باریم و استرانسیوم اندازه‌گیری شده در نمونه حاوی بازدارنده رسوب بعد از رسوب‌گذاری است. Cb غلظت باریم و استرانسیوم اندازه‌گیری شده در نمونه شاهد بعد از رسوب‌گذاری است. Cc غلظت باریم و استرانسیوم اندازه‌گیری شده در نمونه شاهد قبل از رسوب‌گذاری است.